Ežen Anri Pol Gogen
(Eugène Henri Paul Gauguin) rođen je 1848. godine u Parizu gdje provodi
uobičajeno, mirno djetinjstvo i školovanje u Francuskoj. Međutim, odmah nakon
školovanja počinje da osjeća „zov divljine“ koji je za života sublimirao kroz
slike i izražavao kroz strast i koji ga do kraja nije napuštao. Tokom mladosti provodi šest godina ploveći
svijetom u trgovačkoj i francuskoj mornarici, a godine 1870. vraća se u
Francusku naizgled smirenog duha i počinje da živi tih i konvencionalan život
poslovnog čovjeka.
Ženi se sa Met Sofi
Gad, s kojom će dobiti čak petoro djece, što dodatno komplikuje Gogenov duševni
sukob gdje težnja za vječnim, mističnim i divljim sputava njegovu finansijsku i
moralnu odgovornost prema porodici. Gogen je radnim
danima bio uspješan berzanski broker, a odmore je provodio slikajući sa
Pisaroom i Polom Sezanom. Iako su mu prvi pokušaji bili nevješti, brzo je
napredovao. Do 1884. Gogen se s porodicom preselio u Kopenhagen, gdje je
bezuspješno pokušao da se bavi biznisom. Primoran da se bavi slikarstvom da bi
preživio, vraća se u Pariz 1885, i ostavlja porodicu u Danskoj. Bez dovoljno
sredstava za život, njegova žena i njihovo petoro djece odlaze da žive s njenom
porodicom.
Ubrzo, kroz pokušaje
da uklopi biznis i slikarstvo, ljubav i neophodnost, duh i um, zapada u
depresiju i pokušava sebi da oduzme život. Sve više se razočarava površnošću,
konvencionalnošću i malograđanštinom francuskog društva. U potrazi za utjehom,
Gogen se potpuno odriče društvenog ugleda i počinje da slika sa Vinsentom Van
Gogom s kojim razvija i intenzivno prijateljstvo. Stanovali su zajedno u Arlu i
tu stvorili neka od najvrednijih dela današnjice. Što zbog njihovih burnih
karaktera, što zbog oskudice, ovo kratko prijateljstvo biva urušeno brojnim
svađama. Vinsent Van Gog ne uspijeva za života da proda ni jednu jedinu svoju
sliku, te jednu poklanja vlasniku birca u Arlu kom se slika ni malo ne dopada,
ali je zadržava i kači na zid birca iz čistog sažaljenja.
Ni Gogenova karijera
ne obećava da će uskoro krenuti uzlaznom putanjom. Očajan i duboko razočaran
Francuskom, on napušta i porodicu i svog prijatelja Vinsenta i 1891. prvi put
odlazi na Tahiti. Bio je fasciniran umjetnošću divljih i nesputanih kultura,
ljepoti apsolutne prirode, prirode ženskog tijela, prirode bujnosti, živog
rastinja i jarkih boja. Daleko od standarda impresionizma, on razvija
jedinstveni stil teških crnih kontura. Suština njegove tahićanske ere su
strasti – evoluiranja fantazije o čistoći i iskrenosti u toj strasti tako
suprotnoj evropskoj ljubavničkoj kulturi koja se svodi na miraz i kult kupovine
i prodaje. Očaran tahićanskim duhom kao opijumom, pun života i optimizma, vraća
se u Pariz i organizuje veliku izložbu.
Čitava izložba koju
je Gogen s toliko entuzijazma okarakterisao kao svoj veliki povratak, dolazak
kući po priznanje i klicanje, pretvorila se u fijasko koji ga duševno slama.
Poslije nekoliko godina pokušaja da se izgradi u francuskom društvu i niza
neuspjeha i poruge, 1895. godine ponovo odlazi u tahićanski „divlji raj“ i tamo
ostaje do smrti. Umire 1903. godine u Francuskoj Polineziji, do samog kraja
nepriznat i duboko sjetan.
Poznatija djela:
Poznatija djela:
Tahičanke na plaži
Pejzaž iz Arla
Autoportret
Kada ćeš se udati
Odakle dolazimo, gdje idemo